रामचंद्र गुहा – विसाव्या शतकाचा श्रेष्ठ भारतीय इतिहासकार
ग्रंथनामा - रामचंद्र गुहा @ 60
संपादक अक्षरनामा
  • रामचंद्र गुहा
  • Sun , 29 April 2018
  • रामचंद्र गुहा @ 60 रामचंद्र गुहा इंडिया आफ्टर गांधी गांधी बिफोर इंडिया गांधींनंतरचा भारत आधुनिक भारताचे विचारस्तंभ

‘मी विसाव्या शतकाचा इतिहासकार आहे’, असं सार्थ अभिमानानं सांगणाऱ्या रामचंद्र गुहा यांचा आज ६०वा वाढदिवस. त्यानिमित्तानं भारतातील या आजच्या आघाडीच्या इतिहासकाराविषयी...

.............................................................................................................................................

एकंदर भारतीय समाज इतिहासाविषयी इतका हळवा आणि भावनाशील असतो की, आपल्याकडे सर्वांत जास्त वाद हे इतिहासाच्या बाबतीत होत असावेत. समतोल पद्धतीनं, नीरक्षीरविवेकानं आणि सत्यच सांगायचं, पण सभ्य शब्दांत, अशा पद्धतीनं इतिहास लिहिणारा कुणी हल्ली फार लोकप्रिय होऊ शकेल का, याविषयी जरा शंकाच वाटते. पण अलीकडच्या काळात याला एक भारतीय नाव सणसणीत अपवाद आहे. ते म्हणजे रामचंद्र गुहा. ‘आय अ‍ॅम अ हिस्टोरियन हू युजेस द पास्ट टू इल्युमिनेट द प्रेझेंट. आय डोंट गिव्ह सोल्यूशन्स..दॅट्स नॉट माय जॉब' असं स्पष्टपणे सांगणाऱ्या गुहा यांची 'इतिहासकार' म्हणून असलेली लोकप्रियता केवळ भारतातच नाही, तर आंतरराष्ट्रीय पातळीवरही आहे.

गुहा हे आंतरराष्ट्रीय कीर्तीचे विचारवंत आणि इतिहासकार आहेत. चरित्रकार, पर्यावरणवादी, क्रिकेटचे अभ्यासक, स्तंभलेखक, शास्त्रीय संगीताचे जाणकार रसिक अशी त्यांची बहुविध ओळख आहे. पण त्यांना स्वत:ला ‘इतिहासकार’ म्हणून घ्यायला जास्त आवडतं.

गुहा यांचा जन्म डेहराडून इथं झाला. त्यांचं शिक्षण शिक्षण दिल्ली आणि कोलकाता या ठिकाणी झालं. गुहांनी आतापर्यंत ओस्लो, स्टॅन्फर्ड,, येल आणि इंडियन इन्स्टिट्यूट ऑफ सायन्स इथं प्राध्यापक म्हणून काम केलं आहे. तसंच युनिव्हर्सिटी ऑफ कॅलिफोर्निया आमि बिझेनशाफ्स्कोलेग झू (बर्लिन) इथं काही काळ ते फेलोही होते.

‘अ कॉर्नर ऑफ अ फॉरेन फिल्ड : द इंडियन हिस्ट्री ऑफ अ ब्रिटिश स्पोर्ट’ हे त्यांचं भारतीय क्रिकेटचा इतिहास सामाजिक अंगानं सांगणारं पुस्तक बरंच लोकप्रिय झालं आहे. त्याशिवाय ‘एन्व्हायरमेन्टलिझम : ग्लोबल हिस्ट्री’, ‘सॅव्हेजिंग द सिव्हिलाइज्ड’, ‘द यूज अँड अब्यूज ऑफ नेचर’, ‘मेकर्स ऑफ मॉडर्न इंडिया’ अशी त्यांची काही पुस्तकं प्रसिद्ध आहेत. ‘इंडिया आफ्टर गांधी’ हे गुहांचं स्वातंत्र्योत्तर भारताचा इतिहास तपशीलवार सांगणारं इंग्रजी पुस्तक २००७ साली प्रकाशित झालं, तेव्हा त्याची आंतरराष्ट्रीय पातळीवर दखल घेतली गेली. ‘द इकॉनॉमिस्ट’, ‘वॉल स्ट्रिट जर्नल’, ‘वॉशिंग्टन पोस्ट’, ‘सॅनफ्रॅन्सिको क्रॉनिकल’, ‘टाइम आउट’ या आंतरराष्ट्रीय नियतकालिकांनी ‘बुक ऑफ ऑफ द इअर’ म्हणून निवड केली होती. तर लंडनच्या ‘टाइम्स लिटररी सप्लिमेंट’नं ‘An insightful, spirited and elegantly crafted account of India since 1947' असा त्याचा गौरव केला होता.

‘इंडिया आफ्टर गांधी’मध्ये गुहा यांनी लोकशाही भारताच्या १९४७ ते २००७ या साठ वर्षांचा इतिहास लिहिला आहे. जगातील सर्वांत मोठ्या लोकशाही भारताची ही वाटचाल गुहांनी काहीशा स्थुलपणे पण वस्तुनिष्ठ इतिहासलेखनाशी प्रामाणिक राहून मांडली आहे. गुहा उदारमतवादी असल्यानं त्यांच्या लेखनात कुठलाही पूवग्रह नाही, ही या पुस्तकाची सर्वांत मोठी आणि जमेची बाजू आहे. किंबहुना त्यामुळे हे पुस्तक आपले अनेक गैरसमज दूर करण्यास मदत करतं. (या पुस्तकाचा मराठी अनुवाद ‘गांधींनंतरचा भारत’ या नावानं शारदा साठे यांनी केला असून तो मॅजेस्टिक पब्लिशिंग हाऊसनं प्रकाशित केला आहे.)

गुहांनी पुस्तकामागची भूमिका स्पष्ट करताना लिहिलं आहे, ‘‘सामाजिक संघर्षाची प्रयोगशाळा म्हणून एखाद्या इतिहासकाराच्या दृष्टिकोनातून विसाव्या शतकातील भारत हा एकोणिसाव्या शतकातील युरोपइतकाच रोमहर्षक आहे… निश्चित दृष्टिकोनापेक्षा माझ्यामधील कुतूहलाची भावना अधिक बळकट आहे. न्यायनिवाडात्मक निष्कर्ष काढण्यापेक्षा मला समजून घेण्यात अधिक रस आहे… पण या कथाकथनाची मी जी पद्धत अवलंबिली आहे ती निश्चित करण्यामागे दोन मूलभूत मनसुबे होते. एक म्हणजे भारताच्या सामाजिक आणि राजकीय वैविध्याचा आदर राखणे आणि दुसरे म्हणजे आतापर्यंत सर्व भारतीय व परदेशी अभ्यासक व नागरिकांना सदैव जे कोडे पडत आले आहे त्याचा उलगडा करणे. हे कोडे कोणते, तर भारत खरोखरच का अस्तित्वात आहे?’’

 भारत नुसता टिकला नाही तर आता महासत्ता होण्याच्या दिशेनं वाटचाल करतो आहे. शिवाय भारत आजघडीला जगातील सर्वांत मोठं लोकशाही राष्ट्र आहे. भारताचा हा प्रवास कसा झाला याचा आलेख गुहा यांनी या पुस्तकात सविस्तरपणे मांडला आहे. नुकतीच या पुस्तकाची दहावी आवृत्ती प्रकाशित झाली आहे. असो.

मे २००८मध्ये ‘प्रॉस्पेक्ट’ आणि ‘फॉरेन पॉलिसी’ या नियतकालिकांनी गुहा यांची जगभरातील शंभर बुद्धिमान व्यक्तींमध्ये निवड केली, तर २००९मध्ये गुहांना त्यांच्या साहित्य आणि शिक्षणक्षेत्रातील योगदानाबद्दल पद्मभूषण या केंद्र सरकारच्या नागरी सन्मानानं गौरवण्यात आलं. याशिवाय त्यांना युनायटेड किंग्डम क्रिकेट सोसायटीज लिटररी अॅवॉर्ड, अमेरिकन सोसायटी ऑफ एन्व्हायरमेन्ट हिस्ट्री या संस्थेचं लिओपोल्ड-हायडी यांसारखे आंतरराष्टरीय पुरस्कारही मिळाले आहेत.

पूर्णवेळ लेखनाला वाहून घेण्याचा निर्णय झाल्यानंतर गुहा बंगलोरला स्थायिक झाले. आजवर त्यांच्या पुस्तकांचे आणि निबंधांचे वीसहून अधिक भाषांमध्ये अनुवाद झाले आहेत. ‘आउटलुक’ आणि ‘द हिंदू’मधील त्यांची सदरं आणि लेख यांना मोठी वाचकप्रियता लाभली आहे. ‘द हिंदू’मधील त्यांचा सलग सात वर्षं चाललेला ‘पास्ट अँड प्रझेंट’ हा कॉलम तर सरदलेखनाचा उत्कृष्ट नमुना होता. अवघ्या ७००-८०० शब्दांत चांगला लेख कसा लिहिता येऊ सकतो, याचं ते उत्तम उदाहरण होतं. अलीकडच्या काळात ते ‘हिंदुस्थान टाइम्स’ आणि ‘इंडियन एक्सप्रेस’ या दोन वर्तमानपत्रांत अधूनमधून लेख लिहितात.

कोलकात्याहून प्रकाशित होणाऱ्या ‘द टेलिग्राफ’ या दैनिकात त्यांचा ‘पॉलिटिक्स अँड प्ले’ हा पाक्षिक स्तंभ गेल्या पाच-सात वर्षांपासून प्रसिद्ध होतो आहे. तो ‘हिंदुस्थान’ (हिंदी), ‘प्रजावाणी’ (कन्नड), ‘आंध्र ज्योती’ (तेलुगु), दै. ‘जन्मभूमी’ (आसामी), ‘माध्यमा’ (मल्याळम) आणि ‘साप्ताहिक साधना’ (मराठी) या सहा नियतकालिकांमधून प्रसिद्ध होतो. (‘साधना’तून प्रकाशित होणाऱ्या सदरातील निवडक लेखांचं ‘काल-परवा’ हे पुस्तकही प्रकाशित झालं आहे.) या सदराच्या नावाप्रमाणे सद्यकालीन राजकारण आणि त्याभोवतीची समीकरणं यांवर या लेखातून गुहा भाष्य करतात. ‘इंडियन एक्सप्रेस’मध्ये नुकताच सामाजिक कार्यकर्ते हर्ष मंडेर आणि गुहा यांचा मुस्लिम प्रश्नाविषयीचा वाद गाजला. त्यात गुहा यांना माघार घ्यावी लागली. त्याचप्रमाणे राहुल गांधी यांनी राजकारणसंन्यास घ्यावा, हे त्यांनी अलीकडे व्यक्त केलेलं मतही काहीसं अनाठायी होतं. काँग्रेसच्या घराणेशाहीचे गुहा ठाम विरोधक आहेत. आणि तसं असायलाही हवं. पण त्या नादात अनाठायी आणि अप्रस्तुत विधानं करण्याचा मोह कटाक्षानं टाळायला हवा. गुहा तसा तो एरवी टाळतातही. पण बहुधा त्यांच्याकडून हे विधान अनवधानानं व्यक्त झालं असावं. भाजप-संघाच्या हिंदुत्ववादी घातक अजेंड्याची गुहा जी वेळोवेळी चिरफाड करत आले आहेत, ती मात्र गरजेची आणि नितांत निकडीची गोष्ट आहे. असो.

‘इंडिया आप्टर गांधी’नंतर गुहा यांनी ‘मेकर्स ऑफ मॉडर्न इंडिया’ या पुस्तकाचं लेखन व संपादन केलं. २०१२ प्रकाशित झालेलं हे पुस्तकही गाजलं. त्याचा मराठी अनुवाद ‘आधुनिक भारताचे विचारस्तंभ’ या नावानं शारदा साठे यांनी केला असून तो रोहन प्रकाशनानं प्रकाशित केला आहे.

त्यानंतर गुहांनी ‘गांधी बिफोर इंडिया’ या नावानं द. आफ्रिकेतील गांधींचं चरित्र दोन खंडांमध्ये लिहायला घेतलं. त्यातील पहिला खंड ऑक्टोबर २०१३मध्ये प्रकाशित झाला आहे, तर दुसरा खंड या वर्षी प्रकाशित होईल.

गुहा स्वत:ला ‘नेहरूवादी’ म्हणून घेतात. ‘नेहरूवादी’ माणूस उदारमतवादी आणि सर्वसमावेशक विचार करणारा असतोच. पण गुहा यांच्या म्हणण्यानुसार ते सध्याच्या घडीला भारतातील सर्वांत कमी वयाचे ‘नेहरूवादी’ आहेत. सध्याची नेहरूंविषयीची एकंदर नकारात्मक भावना पाहता गुहा मुद्दाम आणि पुन्हा पुन्हा या गोष्टीचा उल्लेख करत असतात. नेहरू, पटेल आणि आंबेडकर यांनी भारताची स्वतंत्र राष्ट्र म्हणून पायाभरणी केली, असे ते सांगतात. आणि त्यामुळे गांधींसोबत आपण या तिघांचेही प्रशंसक आहोत, याचाही पुनरुच्चार करतात. ‘इंडिया आफ्टर गांधी’ आणि ‘मेकर्स ऑफ मॉडर्न इंडिया’ या त्यांच्या बहुचर्चित पुस्तकांमध्ये याचं प्रत्यंतर येत राहतं.

गुहा यांची भाषणं अतिशय ओघवती असतात. तसेच त्यांचे लेखही ओघवते असतात. त्यांच्या बोलण्याकडे आणि लिहिण्याकडे भारतातील आणि भारताबाहेरील मान्यवरांचं लक्ष असतं. ‘मी विसाव्या शतकाचा इतिहासकार आहे’, असं सार्थ अभिमानानं सांगणाऱ्या गुहा यांना साठाव्या वाढदिवसाच्या ‘अक्षरनामा’ परिवाराच्या वतीनं मन:पूर्वक शुभेच्छा!

.............................................................................................................................................

‘गांधींनंतरचा भारत’ या रामचंद्र गुहा यांच्या पुस्तकाच्या ऑनलाईन खरेदीसाठी क्लिक करा –

http://www.booksnama.com/client/book_detailed_view/3683

.............................................................................................................................................

‘आधुनिक भारताचे विचारस्तंभ’ या रामचंद्र गुहा यांच्या पुस्तकाच्या ऑनलाईन खरेदीसाठी क्लिक करा -

https://www.booksnama.com/client/book_detailed_view/4372

.............................................................................................................................................

editor@aksharnama.com 

.............................................................................................................................................

Copyright www.aksharnama.com 2017. सदर लेख अथवा लेखातील कुठल्याही भागाचे छापील, इलेक्ट्रॉनिक माध्यमात परवानगीशिवाय पुनर्मुद्रण करण्यास सक्त मनाई आहे. याचे उल्लंघन करणाऱ्यांवर कायदेशीर कारवाई करण्यात येईल.

Post Comment

Gamma Pailvan

Thu , 03 May 2018

'.... भारत खरोखरच का अस्तित्वात आहे?' हे खरोखरंच एक कोडं आहे. विवेकानंदांच्या मते सृष्टीच्या अंतापर्यंत भारत अस्तित्वात राहील. कारण की भारत एक अध्यात्मिक राष्ट्र आहे. श्री.रामचंद्र गुहा यांचं अध्यात्माविषयी मत माहित नाही. बहुधा ते नास्तिक असावेत. त्यांना हे स्पष्टीकरण बहुधा पटणारं नाही. पण अनेकांना पटेल. गोळवलकर गुरुजींनी भारतीय राष्ट्राची मीमांसा त्यांच्या वुई ओर अवर नेशनहूड डीफाईंड या ग्रंथात केली आहे. गुहांनी वाचलं असेलंच म्हणा. नसेल तर वाचावं म्हणून सुचवेन. -गामा पैलवान


अक्षरनामा न्यूजलेटरचे सभासद व्हा

ट्रेंडिंग लेख

या स्त्रिया म्हणजे प्रदर्शनीय वस्तू. एक माणूस म्हणून जिथं त्यांना किंमत दिली जात नाही, त्यात सहभागी होण्यासाठी या स्त्रिया का धडपडत असतात, हे जाणून घेण्यासाठी मी तडफडत होते…

ज्यांनी १९७०च्या दशकाच्या अखेरीला मॉडेल म्हणून काम सुरू केलं आणि १९८०चं संपूर्ण दशकभर व १९९०च्या दशकाच्या सुरुवातीचा काही काळ, म्हणजे फॅशन इंडस्ट्रीच्या वाढीचा आलेख वाढायला सुरुवात झाली, त्या काळापर्यंत काम करत राहिल्या आहेत, त्यांना ‘पहिली पिढी’, असं म्हटलं जातं. मी जेव्हा त्यांच्या मुलाखती घेतल्या, तेव्हा त्या पस्तीस ते पंचेचाळीस या दरम्यानच्या वयोगटात होत्या. सगळ्या इंग्रजी बोलणाऱ्या.......

निर्मितीचा मार्ग हा अंधाराचा मार्ग आहे. निर्मितीच्या प्रेरणेच्या पलीकडे जाणे, हा प्रकाशाकडे जाण्याचा, शुद्ध चैतन्याकडे जाण्याचा मार्ग आहे

ही माया, हे विश्व, हे अज्ञान आहे. हा काळोख आहे. त्याच्या मागील शुद्ध चैतन्य हा प्रकाश आहे. सूर्य, उषा ही भौतिक जगातील प्रकाशाची रूपे आहेत, पण ती मायेचाच एक भाग आहेत. ह्या अर्थाने ती अंधःकारस्वरूप आहेत. निर्मिती ही मायेची स्फूर्ती आहे. त्या अर्थाने माया आणि निर्मिती ह्या एकच आहेत. उषा हे मायेचे एक रूप आहे. तिची निर्मितीशी नाळ जुळलेली असणे स्वाभाविक आहे. निर्मिती कितीही गोड वाटली, तरी तिचे रूपांतर शेवटी दुःखातच होते.......

‘रेघ’ : या पुस्तकाच्या ‘प्रामाणिक वाचना’नंतर वर्तमानपत्रांतील बातम्यांचा प्राधान्यक्रम, त्यांतल्या जाहिरातींमधला मजकूर, तसेच सामाजिक-राजकीय-सांस्कृतिक क्षेत्रांतील घटनांसंबंधीच्या बातम्या, यांकडे अधिक सजगपणे, चिकित्सकपणे पाहण्याची सवय लागेल

मर्यादित संसाधनांच्या साहाय्याने जर डोंगरे यांच्यासारखे लेखक इतकं चांगलं, उल्लेखनीय काम करू शकत असतील, तर करोडो रुपये हाताशी असणाऱ्या माध्यमांनी किती मोठं काम केलं पाहिजे, असा विचार मनात आल्याशिवाय राहत नाही. पण शेवटी प्रश्न येतो तो बांधीलकी, प्रामाणिकपणा आणि न्यायाची चाड असण्याचा. वृत्तवाहिन्यांवर ज्या गोष्टी दाखवल्या जात, त्या विषयांवर ‘रेघ’सारख्या पुस्तकातून प्रकाशझोत टाकला जातो.......